του system failure
Το Ελληνικό «δράμα» πλησιάζει στο τέλος του. Χθες, είχαμε άλλη μια απόδειξη ότι οι δανειστές δεν ενδιαφέρονται για την ανάκαμψη της Ελληνικής οικονομίας, αλλά μόνο να τιμωρήσουν σκληρά τους Έλληνες, ώστε να στείλουν μια προειδοποιητική βολή στα υπόλοιπα μέλη της ευρωζώνης: Μην τολμήσετε καν να σκεφτείτε την εγκατάλειψη της καταστροφικής λιτότητας.
Οι δανειστές διαδίδουν μέσω των μηχανισμών τους, την παραπλανητική αντίληψη ότι δεν ενδιαφέρονται για το είδος των μέτρων που θα πάρει η Ελλάδα εφόσον η χώρα πετύχει τους δημοσιονομικούς στόχους που έχουν τεθεί. Μετά την διακοπή των διαπραγματεύσεων, ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, Γιάννης Δραγασάκης, ανάρτησε μια ανακοίνωση στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook με την οποία εκθέτει για άλλη μια φορά τις σαδιστικές εμμονές των δανειστών.
Όπως σημειώνει ο Δραγασάκης: “Οι προτάσεις της ελληνικής κυβέρνησης καλύπτουν πλήρως το δημοσιονομικό κενό όπως το προσδιορίζουν οι εκπρόσωποι των θεσμών. Ωστόσο παραμένει η επιμονή τους η κάλυψη του κενού να γίνει αποκλειστικά με περικοπές συντάξεων κατά 1% του ΑΕΠ και από αύξηση του ΦΠΑ επίσης κατά 1% του ΑΕΠ.” (https://www.facebook.com/ydragasakis?fref=ts)
Αργά ή γρήγορα, η αλήθεια θα φανεί. Όλο και περισσότερες φωνές, ακόμα και μέσα στα μεγαλύτερα ΜΜΕ, παραδέχονται αυτό που είναι ήδη προφανές. Όπως σημειώνει ο Wolfgang Münchau σε άρθρο του στους Financial Times: “Κατ “αρχάς, τα δύο ακραία σενάρια: αποδέχεται [ο Τσίπρας] την τελική προσφορά των πιστωτών ή αποχωρεί από τη ζώνη του ευρώ. Αποδεχόμενος την προσφορά, θα πρέπει να συμφωνίσει σε μια δημοσιονομική προσαρμογή της τάξης του 1,7% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, εντός έξι μηνών. Ο συνάδελφός μου Martin Sandbu υπολόγισε πώς μια προσαρμογή τέτοιας κλίμακας θα μπορούσε να επηρεάσει την ελληνική ανάπτυξη. Εγώ τώρα επεκτείνω αυτό τον υπολογισμό, για να συμπεριλάβω το συνολικό τετραετές πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής, όπως ζητούν οι πιστωτές. Βασισμένος στις ίδιες παραδοχές που κάνει για το πώς η δημοσιονομική πολιτική και το ΑΕΠ αλληλοεπηρεάζονται – μια αμφίδρομη διαδικασία – φτάνω σε ένα συμπέρασμα ότι θα υπάρξει πλήγμα του επιπέδου του ΑΕΠ της τάξης του 12,6% σε διάστημα τεσσάρων ετών. Ο λόγος του ελληνικού χρέους προς το ΑΕΠ θα αρχίσει να προσεγγίζει το 200%. Το συμπέρασμά μου είναι πως η αποδοχή των προγραμμάτων της τρόικας θα αποτελούσε διπλή αυτοκτονία – για την ελληνική οικονομία, καθώς και για την πολιτική σταδιοδρομία του Έλληνα πρωθυπουργού.”
Προφανώς, οι Ευρωπαίοι νεοφιλελεύθεροι σαδιστές επιδιώκουν να βαθύνουν την ύφεση στην Ελλάδα, να καταστρέψουν εντελώς την οικονομία και να οδηγήσουν τη χώρα σε τελική χρεοκοπία εντός ευρώ, έτσι ώστε να κάνουν πλιάτσικο στη δημόσια περιουσία και να ολοκληρώσουν το πείραμα στην Ελλάδα, όπως είχαν προγραμματίσει αρχικά. Κατόπιν, θα μπορούσαν να επιβάλουν μια επιχείρηση τύπου «Treuhand» σε Ευρωπαϊκό επίπεδο.
Και προφανώς, δεν περίμεναν τέτοια σθεναρή αντίσταση από την σημερινή Ελληνική κυβέρνηση, όπως πρόσφατα αποκάλυψε ο ηγέτης της Γαλλικής Αριστεράς, Ζαν-Λυκ Μελανσόν: “Κι όταν ήρθαν οι Έλληνες, είπαν: ‘Θα κάνουν κι αυτοί ό,τι έκαναν κι οι άλλοι’. Όταν είδαν ένα νέο κι ευγενικό Έλληνα (ενν. τον Τσίπρα), με ωραίο χαμόγελο είπαν θα τον κάνουμε μια χαψιά. Αλλά την πάτησαν. Μήνες μετά, είμαστε στο ίδιο σημείο. Ο ευγενικός Έλληνας αρνείται να υποχωρήσει.”
Τώρα, φαίνεται ότι βυθίζονται όλο και πιο πολύ μέσα στην παγίδα που οι ίδιοι έστησαν. Όσο περνάει ο καιρός, λιγοστεύουν και οι δικές τους επιλογές. Ήδη φαίνεται ότι είναι εγκλωβισμένοι. Αν υποχωρήσουν, θα είναι μια καθαρή ομολογία αποτυχίας των πολιτικών τους και η αρχή του τέλους των σχεδίων τους. Αν επιμείνουν στην αδιαλλαξία τους και στις καταστροφικές πολιτικές, προκειμένου να κάμψουν την Ελληνική αντίσταση, αντιμετωπίζουν ένα τεράστιο ρίσκο με απρόβλεπτες συνέπειες σε πολλά επίπεδα, ακριβώς επειδή κανείς στην πραγματικότητα δεν μπορεί να προβλέψει τι ακριβώς θα συμβεί σε περίπτωση εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ.
Όλα δείχνουν ότι πάμε προς μια μεγάλη Ευρωπαϊκή σύγκρουση, όπως έχει ήδη επισημανθεί σε αυτό το blog: “Όλες αυτές οι εξελίξεις αναμένεται να φέρουν μεγαλύτερο πανικό στην Δυτική οικονομική ολιγαρχία, καθώς βλέπει ότι οι ισορροπίες μπορεί να αλλάξουν ραγδαία και δραματικά στο πεδίο μάχης της Ευρώπης. Με αυτές τις μαριονέτες στην εξουσία, η Ευρώπη δεν πρόκειται να βρει κοινό έδαφος με την Ελλάδα και να αλλάξει πορεία προς όφελος των λαών. Προς το παρόν, το μόνο που διαφαίνεται είναι μια μεγάλη σύγκρουση μετά το πέρας της περιόδου εκεχειρίας, ή και νωρίτερα. Η έκβαση της μάχης εξαρτάται πάντα από το πως θα αντιδράσουν οι λαοί της Ευρώπης …”
