Γράφει ο Ηλίας Ηλιόπουλος*

Φαντασθείτε ότι ο (τάδε ή δείνα) Πρωθυπουργός της Ελλάδος αποφασίζει, μιαν ωραίαν πρωΐαν, να επισκεφθεί, επί παραδείγματι, το Παρίσι και να συναντήσει τον Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας. Ή, πάλι, να επισκεφθεί το Λονδίνο και να συναντήσει τον ομόλογό του Πρωθυπουργό του Ηνωμένου Βασιλείου.

Φαντασθείτε, λοιπόν, ότι, εξ αίφνης, άπαντες σχεδόν οι έχοντες και κατέχοντες βήμα εις τα εγχώρια ΜΜΕ εξαπολύουν μιαν επίθεση ή, μάλλον, ένα καταιγισμό επιθέσεων εναντίον του (τάδε ή δείνα) Πρωθυπουργού της Ελλάδος, επειδή …ετόλμησε (άκουσον-άκουσον!) να μεταβεί εις Παρισίους ή Λονδίνον!

Φαντασθείτε ότι όλοι (και όταν λέμε όλοι, εννοούμε όλοι, κατά πως λέγει και η γνωστή διαφήμιση) οι γνωμηγήτορες και διαμορφωτές κοινής γνώμης των «ηγεμονικών» ΜΜΕ – και από κοντά και ποικίλοι δημοσιολογούντες, διανοουμενίζοντες «μαϊντανοί» – σφυροκοπούν ανηλεώς και νυχθημερόν τον Πρωθυπουργό, από όλα (!) τα κραταιά ιδιωτικά ΜΜΕ, την δημόσια (!) Τηλεόραση, τον δημοτικό ραδιοσταθμό της πρωτευούσης (!) και τις παραδοσιακώς κυρίαρχες ημερήσιες και εβδομαδιαίες εφημερίδες, επειδή ο άνθρωπος έκρινε επιβεβλημένον, ορθόν ή, απλώς, σκόπιμον να επισκεφθεί τον Γάλλο Πρόεδρο ή τον Άγγλο Πρωθυπουργό.

Φαντασθείτε π.χ. κάποιον κ. Μπογδάνο, από την τηλεόραση του «ΣΚΑΪ», να βομβαρδίζει το τηλεοπτικό κοινό με αφόρητους εξυπνακισμούς, «ληγμένες» κοινοτοπίες, μισές αλήθειες και χονδροειδείς ιστορικές ανακρίβειες, και να (καμώνεται πως) ερωτά: «Ποια ήταν η γαλλική ή η αγγλική συμβολή στην Ελληνική Ιστορία;» «Ξεχάσαμε τις κολλεγιές των Αγγλο-Γάλλων με τον Σουλτάνο;» «Γάλλοι Αξιωματικοί δεν ήσαν οι επιτελείς και εκπαιδευτές του Στρατού του Ιμβραήμ, που παρ’ ολίγον να ξεκληρίσει ολόκληρο τον Ελληνισμό του Μωρηά;» «Ακόμη περιμένουμε να μας σώσει η Εσπερία;» «Δεν ξέρουμε πώς πούλησαν οι Γάλλοι (της Δημοκρατίας και της Επαναστάσεως) τους αφελείς, ελαφρόμυαλους δικούς μας, αρχής γενομένης από τον ταλαίπωρο τον Κοραή, που εφαντάζετο, ο πανύβλαξ, ότι θα μας απελευθερώσουν οι Γάλλοι;»

Φαντασθείτε και μισή ντουζίνα δημοσιογράφων, αραχτούς στην «ΝΕΡΙΤ» (όνομα και τούτο!), το «MEGA» ή τον «ΒΗΜΑ-FM», να εξανίστανται: «Καλά, πού πάει ο Πρωθυπουργός; Ξεχάσαμε πώς μας πούλησαν οι Αγγλογάλλοι στην Μικρασία; Ξεχάσαμε ότι η Γαλλία έσπευσε, πρώτη και καλλίτερη εξ όλων των Δυτικών Συμμάχων μας της Entente, να κάνει χωριστές συμφωνίες με την επαναστατική κυβέρνηση του Μουσταφά Κεμάλ; Ξεχάσαμε ότι σηκώθηκαν και την κοπάνησαν, ένα πρωΐ, οι Γάλλοι στρατιώτες, και μας άφησαν στα κρύα του λουτρού, και έμεινε πλήρως ακάλυπτο το πλευρόν του Στρατού μας, που πολεμούσε εκεί κατ’ εντολήν τους;»

Φαντασθείτε και τον κ. Τράγκα, από τον «Real FM», να περιγράφει λεπτομερώς, με το γνώριμον ύφος του, πώς οι Γάλλοι και οι Άγγλοι στρατιωτικοί, ναυτικοί και διπλωμάτες παρακολουθούσαν διά γυμνού οφθαλμού (με …«Παυλοπούλεια» αταραξία!), από τα πλοία τους, ναυλοχούντα προ της Σμύρνης, τους βιασμούς και τις σφαγές εκατοντάδων χιλιάδων Ελληνίδων (μεταξύ …2 και 92 ετών!!!) αλλά και Ελλήνων, από τα τουρκικά στίφη τον Σεπτέμβριο του 1922, χωρίς να φιλοτιμηθούν να πράξουν το παραμικρό για τον άμαχο πληθυσμό! Φαντασθείτε, πάλι, τον Τράγκα να μας περιγράφει, πάντα με το προσιδιάζον εις αυτόν ύφος, το πώς οι Γάλλοι έκοβαν τα χέρια των ελαχίστων δυστυχών Ελλήνων και Ελληνίδων, που κατάφερναν, αιμόφυρτοι, κυριολεκτικώς ανθρώπινα λείψανα, να φθάσουν κολυμπώντας ως τα «συμμαχικά» καράβια! Ή πώς τους έλουζαν με βραστό λάδι, για να τους εμποδίσουν να ανεβούν στα πλοία!

Φαντασθείτε, ακόμη (αν αντέχετε!), όλην αυτήν την κομπανία των παντοειδών «Τραγκο-Μπογδάνων» να ωρύεται νυχθημερόν από όλα τα ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ: «Καλά, ας μη μιλήσουμε για την συμβολή της Αγγλίας στην Ελληνική Ιστορία! Ποιάς; Της Αγγλίας! Θου Κύριε…! Η δολερά και πονηρά Γηραιά Αλβιών! Μα είναι ποτέ δυνατόν να προσδοκούμε κάτι, οτιδήποτε, το παραμικρό από το Λονδίνο; Πού πάς, άνθρωπέ μου!!! Κάτσε εδώ! Πήγαινε αλλού! Η, αν πάς, μίλα με δαύτους μόνον για ομπρέλλες, τσάϊ Earl Grey και σοκολάτες Carbury! Μην τολμήσεις να κάνεις πολιτική κουβέντα! Οι Εγγλέζοι δεν μας τράβαγαν κι από έναν ναυτικό οικονομικό αποκλεισμό, με το Royal Navy, κάθε τρεις και λίγο, οσάκις μία νέα Ελληνική Κυβέρνηση δεν τους …καθόταν; Με μοχλό εκβιασμού τα διαβόητα Δάνεια του 1821; Οι Εγγλέζοι δεν μας πούλησαν στην Κύπρο – μετά και παρά το τόσο αίμα που χύσαμε γι’ αυτούς, σε όλους τους πολέμους; Οι Εγγλέζοι δεν ξανάβαλαν τους Τούρκους στο παιγνίδι της Κύπρου, την οποίαν ο Σουλτάνος είχε πουλήσει στον Ντισραέλι από το 1878; Οι Εγγλέζοι δεν είναι που αρνήθηκαν στους Έλληνες του νησιού, και μόνον σε αυτούς, ό,τι χορήγησαν στην Ινδία, στην Μαλαισία, στην Αραβία, στην Παλαιστίνη, στην Αίγυπτο, στην Κένυα; Την γνήσια και πλήρη Αυτοδιάθεση;»

Και φυσικά, δυνάμεθα να φαντασθούμε ότι ο κ. Τράγκας θα προσέθετε: «Οι Εγγλέζοι δεν φταίνε για τον Εμφύλιο; Αυτοί δεν μοιράζανε με το τσουβάλι τις λίρες στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, για να μας σώσουν από το οποίον μετά επενέβησαν; Πού πάς, αγόρι μου;»

Φαντασθείτε και κάποιον κ. Βγόντζα, στο πλατώ της κρατικής (!) ΝΕΡΙΤ, να προειδοποιεί αυστηρότατα τον Πρωθυπουργό και όσους τυχόν τρέφουν φρούδες ελπίδες για την επίσκεψη στο Παρίσι ή στο Λονδίνο, και να ερωτά (ρητορικώς): «Ποιες χώρες προέβησαν σε οικονομικό αποκλεισμό της Ελλάδος, απόβαση στο Φάληρο και κατοχή της τότε ελληνικής επικρατείας, τα έτη 1854-1857, καταδικάζοντας σε λιμοκτονία χιλιάδες Έλληνες;» «Και ποιων χωρών τα κατοχικά και αποικιακά στρατεύματα μετέδωσαν μολυσματικές ασθένειες, με συνέπεια τον θάνατο άλλων τόσων χιλιάδων Ελλήνων;» «Και ποιες Δυνάμεις προέβησαν, ούτε μία ούτε δύο αλλά …επτά (7!) φορές σε ναυτικό αποκλεισμό, στρατιωτική επέμβαση και κατάλυση της Ελληνικής Εθνικής Κυριαρχίας, από το 1849 ως το 1917;» «Ποια χώρα έκαμε, και πάλι, απόβαση τον Νοέμβριο του 1916 και τον Μάϊο του 1917, και κατοχή της Αττικής, φονεύοντας και εξευτελίζοντας Έλληνες στρατιώτες και αμάχους;» «Και ποιας χώρας ένας επηρμένος ναύαρχος ήθελε να βομβαρδίσει την …Ακρόπολη, το 1916 – και ο Ιερός Βράχος σώθηκε την υστάτη στιγμή, και αφού έπεσαν επάνω στον ναύαρχο οι πάντες να τον μεταπείσουν;»

Ελάτε τώρα εις τα πραγματικά περιστατικά: Θυμάστε ποτέ, φίλοι αναγνώστες, κάποιαν φορά, έστω και μίαν (ναι, μίαν) φοράν, τα τελευταία χρόνια, τις τελευταίες δεκαετίες, επίσκεψη Έλληνα Πρωθυπουργού στο Παρίσι ή στο Λονδίνο να συνοδεύεται από τέτοιο ή ανάλογο «μπαράζ» δημοσίων παρεμβάσεων αυτού του ύφους και περιεχομένου; Ή να διενεργείται (η επίσκεψη) σε περιρρέον κλίμα ως το ανωτέρω περιγραφέν;
Μεταξύ μας: Ούτε καν επίσκεψη Έλληνα Πρωθυπουργού στην …Τουρκία (!) δεν συνοδεύθηκε από τέτοιο ή ανάλογο «κλίμα» στα ΜΜΕ! Και ομιλώ για τις τελευταίες δεκαετίες, ήγουν κατόπιν της εισβολής του «Αττίλα»…

Και όμως! Οι ιδεολογικοί (και λοιποί) μηχανισμοί του καθεστώτος της ξένης «Προστασίας», τα ενταύθα όργανα της εθνικής υποτελείας, λύσσαξαν κυριολεκτικώς άμα τη ανακοινώσει της επισκέψεως του Έλληνα Πρωθυπουργού στην Ρωσσία! Και επεδόθησαν σε ένα ανεκδιήγητο ρεσιτάλ ψυχολογικής τρομοκρατίας, εκφοβισμού και παραπληροφόρησης του δύσμοιρου Ελληνικού Λαού. Ενός ιστορικού και υπερηφάνου λαού, ο οποίος ήδη βάλλεται πανταχόθεν και στενάζει, τόσα χρόνια, υπό τον ζυγό του ολοκληρωτικού υπερεθνικού «Reich» των Βρυξελλών (υπό τον οποίον ζυγόν, για να μη ξεχνιώμαστε, τον υπέταξαν τα όργανα της ξενικής «Προστασίας» χωρίς ποτέ, φυσικά, να τον ερωτήσουν, ήγουν να του ζητήσουν προηγουμένως να εκφράσει την Κυρίαρχη Βούλησή του, διά της μόνης γνησίας, αυθεντικής και αδιαμεσολάβητης μεθόδου: του δημοψηφίσματος).

Συμπέρασμα: Τόοοσο πολύ, λοιπόν, τρέμουν τα όργανα της εθνικής υποτελείας το ενδεχόμενον αυτός ο δυστυχής λαός (ο «λαουτζίκος» που θα έλεγε και η παρέα της κ. Ρεπούση!) – εις πείσμα της κρατούσης γραμμής, διαρκώς και μονοτόνως προπαγανδιζομένης από όλους τους Ιδεολογικούς Μηχανισμούς του Κράτους – να τολμήσει να εγείρει το μείζον ζήτημα του γεωπολιτικού αναπροσανατολισμού του κράτους «του» (προτού αυτό απολέσει και τα τελευταία απομεινάρια της Κυριαρχίας του);

ΥΓ: Ευχαριστώ όλως ιδιαιτέρως όλους εκείνους τους παλαιούς μαθητές, γνωστούς και φίλους, οι οποίοι έκαμαν τον κόπο να επικοινωνήσουν μαζί μου, για να μου μεταφέρουν απ’ ευθείας τα θερμά σχόλιά τους για τα προσφάτως αναρτηθέντα, στον φιλόξενο αυτό χώρο, κείμενά μου. Καθ’ όσον αφορά εις τα δημοσιευθέντα σχόλια των ελαχίστων εκείνων που ενοχλούνται από τις δημόσιες παρεμβάσεις μου, έχω μετά λύπης να παρατηρήσω τα εξής: Φαίνεται ότι για κάποιους ισχύει η ρήσις «μιλώ μόνον και μόνον για να μιλήσω, χωρίς να έχω κάτι να πω». Έτσι, φερ’ ειπείν, κάποιος (ή κάποια) απεφάνθη ότι «μόνο αντικειμενικός δεν είναι ο κ. Ηλιόπουλος» επειδή, λέει, «εργάζετε (sic!) στην Εσθονία»! Πόθεν προκύπτει, άραγε, αυτό; Εκτός εάν ορισμένοι άλλα διαβάζουν και άλλα καταλαβαίνουν: Διαβάζουν, π.χ., «τ. (ήτοι: τέως) Καθηγητής της Σχολής Πολέμου Βαλτικής» και καταλαβαίνουν, κατά πως φαίνεται, «νυν ή εν ενεργεία Καθηγητής …»!

Πέραν τούτου, όμως, από πότε ο τόπος διαμονής και εργασίας είναι αναγκαστικό και αποκλειστικό κριτήριο της απόψεως κάποιου; Εάν ίσχυε η λογική αυτή, τότε ο φανατικώτερος απολογητής των αμερικανικών στρατιωτικών επεμβάσεων παγκοσμίως θα έπρεπε να είναι ο …Νόαμ Τσόμσκυ! Στο ΜΙΤ της Μασσαχουσέττης δίδασκε ο άνθρωπος μια ζωή ολόκληρη! Πιο …«East Coast-establishment» δεν γίνεται! Και όμως, ο εν λόγω στοχαστής ανεδείχθη σε έναν εκ των κυριωτέρων και συνεπεστέρων επικριτών της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής των τελευταίων δεκαετιών.

Αλλά και εάν υποθέσομε ότι εργαζόμουν σήμερα, π.χ., στην Εσθονία και ότι το γεγονός αυτό θα συνεπήγετο κατ’ ανάγκην έλλειψη αντικειμενικότητος εκ μέρους μου, τότε προφανώς (για όποιον γνωρίζει έστω και στοιχειωδώς τι εστί Εσθονία και ποίο είναι το κρατούν κλίμα εκεί έναντι της Ρωσσίας) οι θέσεις μου θα ήσαν άκρως αντι-ρωσσικές, εάν όχι υστερικώς ρωσσοφοβικές! Ε, δεν νομίζω να δύναται πας καλόπιστος να χαρακτηρίσει έτσι τα κείμενά μου!

Άλλοι πάλι προδήλως μπερδεύουν (ή καμώνονται πως μπερδεύουν) την ειδοποιό διαφορά μεταξύ επιστημονικής (γεωπολιτικής, στρατηγικής ή όποιας άλλης) αναλύσεως και πολιτικής θέσεως/παρεμβάσεως, για να εγείρουν τάχα ζήτημα «αντικειμενικότητος» της …δεύτερης! Και εις ό,τι αφορά μεν στην γεωπολιτική-στρατηγική ανάλυσή μου περί της γεωπολιτικής αξίας του Ελληνικού Χώρου, από πού συνάγεται, άραγε, ότι μία υποδειγματικά νηφάλια, ψυχρή, ορθολογική ανάλυση, η οποία λέγει, εν πολλοίς, ότι το «οικόπεδον Ελλάς» δύναται να παράσχει αυτά και αυτά τα στρατηγικά και τακτικά πλεονεκτήματα σε Ναυτική/Θαλάσσια Δύναμη, επιθυμούσα να ανασχέσει την κάθοδο/έξοδο Χερσαίας/Ηπειρωτικής Δυνάμεως προς τις θερμές θάλασσες ή, αντιστρόφως, σε Χερσαία/Ηπειρωτική Δύναμη επιθυμούσα να εξεύρει έξοδο προς τις θερμές θάλασσες, από πού και ως πού, λοιπόν, μία τέτοια ανάλυση είναι τάχα άκρως υποκειμενική ή …προπαγάνδα υπέρ μιας πλευράς ή ενός …πολιτικού χώρου; Μάλιστα, η ειρωνεία του πράγματος είναι ότι στην συγκεκριμένη ανάλυσή μου, ειδικώς (εν αντιθέσει προς άλλες), δεν ελάμβανα καν θέση υπέρ της μιας ή της άλλης διαζευκτικής, υπαλλακτικής οδού ενεργείας.

Τουτέστιν: Η εν λόγω γεωπολιτική-στρατηγική ανάλυσή μου δύναται κάλλιστα να παράσχει (στιβαρή, όπως εκτιμώ) γεωπολιτική τεκμηρίωση τόσον για εκείνον που θα πρότεινε την (πλήρη μάλιστα) στρατηγική σύζευξη του γεωστρατηγικού εθνοκρατικού δρώντος «Ελλάς» με τις ΗΠΑ (Ναυτική Δύναμη) όσον και για εκείνον που θα εισηγείτο την (πλήρη μάλιστα) στρατηγική σύζευξη του εν λόγω δρώντος με την Ρωσσία (Χερσαία Δύναμη). Αντικειμενικός Σκοπός της αναλύσεώς μου ήτο ακριβώς να γνωρίζει ο εκάστοτε Έλλην πολιτικός ιθύνων που μεταβαίνει είτε στην Μόσχα είτε στην Ουάσιγκτων (ή όπου αλλού) ποία είναι η πραγματική γεωπολιτική αξία του Ελληνικού Χώρου.

Ώστε να διαπραγματεύεται και να ενεργεί αναλόγως. Και να συμπλέει με τον άλφα ή βήτα μείζονα γεωστρατηγικό δρώντα του διεθνούς συστήματος αφού προηγουμένως έχει εξασφαλίσει τα δέοντα ανταλλάγματα! Και ο νοών νοείτω! Απορώ, συνεπώς, ειλικρινώς τι ακριβώς ενόχλησε ορισμένους. Και από πού κι ως πού συνήγαγαν ότι η περί ης ο λόγος ανάλυσή μου είναι «προπαγανδιστικό εργαλείο υπέρ συγκεκριμένης άποψης» ή (άκουσον-άκουσον!) …«πολιτική προπαγάνδα υπέρ συγκεκριμένου χώρου»!!!
Αφ’ ετέρου, ως προς την πολιτική θέση, την οποίαν εξέφρασα διά δημοσίας παρεμβάσεώς μου την παραμονή της συναντήσεως του Έλληνα Πρωθυπουργού με τον Ρώσσο Πρόεδρο, σαφώς τασσόμενος υπέρ της αναγκαιότητος και σκοπιμότητος αυτής της επισκέψεως: Μία πολιτική θέση/παρέμβαση δεν μπορεί παρά να είναι, εξ αντικειμένου και ως εκ της φύσεώς της, υποκειμενική, καθ’ ο μέτρον απηχεί την άποψη του παρεμβαίνοντος για τα δημόσια πράγματα ή, έστω, για ένα εξ αυτών (το θιγόμενον διά της θέσεως/παρεμβάσεως). Αυτονοήτως δε κάποιοι, ολιγώτεροι ή περισσότεροι, θα συμφωνήσουν ή θα διαφωνήσουν, εν μέρει ή εν όλω, με την προσωπική (άρα, ipso facto υποκειμενική) θέση του δημοσίως παρεμβαίνοντος. Συνεπώς, οι οιμωγές περί «μη αντικειμενικότητος» καθώς και τα κοσμητικά επίθετα («εμπαθή, διχαστικά») αποτελούν προφάσεις εν αμαρτίαις όσων ενοχλούνται από την έκφραση μιας συγκεκριμένης θέσεως και δεν έχουν να αντιλέξουν τίποτε επί της ουσίας.

Έτερον ζήτημα είναι, φυσικά, οι τυχόν αναφορές ή παραπομπές σε ιστορικά ή άλλα πραγματολογικά στοιχεία και δεδομένα, στις οποίες ενδεχομένως προβαίνει ο παρεμβαίνων, για να τεκμηριώσει την πολιτική θέση του. Αυτές, προδήλως, οφείλουν να είναι ακριβείς και ορθές. Ε, δεν είδα κανένα να αμφισβητεί ως ανακριβή ή εσφαλμένα τα ιστορικά δεδομένα που παρέθεσα (φερ’ ειπείν, ότι με πρωτοβουλία του Τσάρου Νικολάου Α΄ εφθάσαμε εις το Ναυαρίνον ή ότι εχρειάσθηκε ένας ακόμη Ρωσσο-Τουρκικός Πόλεμος, προκειμένου να εξαναγκασθεί η Υψηλή Πύλη να αναγνωρίσει τα γεωπολιτικά αποτελέσματα του Ναυαρίνου επί του εδάφους, ή ότι, συναφώς, ήταν η Συνθήκη της Αδριανουπόλεως που άνοιξε τον δρόμο για την δημιουργία ελληνικού κράτους).
Τέλος, εάν κάποιος αγνοεί στοιχειώδη ιστορικά δεδομένα, κρίσιμα για την κατανόηση και ερμηνεία της Πολιτικής και Διπλωματικής Ιστορίας της Νεωτέρας Ελλάδος, όπως, φερ’ ειπείν, το καθεστώς εθνικής υποτελείας, το οποίον επεβλήθη εις το αρτισύστατο ελληνικό κράτος διά του δόγματος (και του συναφούς ιδεολογήματος) της ξενικής «Προστασίας», του συνιστώ φιλικώς να αρχίσει να μελετά το ταχύτερον! Υπόσχομαι δε να επανέλθω σε προσεχές σημείωμά μου με ανάλυση των ιστορικών, γεωπολιτικών, διεθνοπολιτικών και κοινωνιολογικών όρων του καθεστώτος της «Προστασίας» και των μέχρι σήμερα συνεπειών και παρενεργειών του.
Ειρήσθω εν παρόδω: Πού την είδε την «έλειψη (sic!) στοιχείων» κάποιος από τους δυο-τρεις ενοχληθέντες εκ της παρεμβάσεώς μου; Και μία παράκλησις: Πολύ θα επιθυμούσα να πληροφορηθώ υπέρ τίνος πολιτικού χώρου υποτίθεται ότι διεξήγαγα «προπαγάνδα» – έτσι, για να …ευθυμήσουν και ολίγον, σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς, οι φίλοι και μαθηταί μου, που παλαιόθεν με γνωρίζουν…

* Ο κ. Ηλίας Ηλιόπουλος είναι Διδάκτωρ Ιστορίας Ανατολικής Ευρώπης (Dr. phil) του Πανεπιστημίου Μονάχου, τ. Διευθυντής του Τμήματος Πολιτικών & Στρατηγικών Σπουδών και τ. Καθηγητής της Έδρας Πολιτικών & Στρατηγικών Σπουδών της Διεθνούς Σχολής Πολέμου Βαλτικής (Tartu, Εσθονία).