Άλλη μία συνάντηση έληξε την Πέμπτη, ανάμεσα στην Ελλάδα και τους αξιωματούχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με αποτελέσματα που δέχονται πολλές ερμηνείες. Κάτι σαν τους χρησμούς της Πυθίας.
Ήξεις – Αφήξεις.
Η κατάσταση μοιάζει με μια ζυγαριά ακριβείας που ισορροπεί μεν, με μεγάλη αστάθεια δε. Ισορροπεί με τρόπο που κάθε πλευρά μπορεί να ερμηνεύσει το αποτέλεσμα σαν νίκη, χωρίς να είναι.
Νίκες σε αναβολή και από πάνω να κρέμεται η Δαμόκλειος σπάθη της μελλοντικής ασυμφωνίας, που θα οδηγήσει σε συνέχιση της σημερινής κατάντιας που είναι η «μη λύση» για την χώρα μας ή σε Grexit, Graccident, Στάση πληρωμών και Πτώχευση και ότι άλλο σκαρφίζονται από το γραφείο τους, οι διάφοροι αξιωματούχοι και σύμβουλοι που υπηρετούν ολιγαρχίες και οργανωμένα συμφέροντα, ένθεν και ένθεν.
Αυτό που έχουμε κερδίσει μέχρι τώρα, πέρα από αλλαγές σε ονοματοθεσίες τύπου έξω η Τρόικα μέσα τα τεχνικά κλιμάκια, είναι ο διαχωρισμός του ρόλου των επιθεωρητών από τα κέντρα λήψης αποφάσεων, κάτι που κατά την άποψή μου είναι πολύ σημαντικό.
Η χώρα μας βγαίνει αργά αλλά σταθερά από την κατάσταση της δουλικής υποταγής και εκτέλεσης των εντολών των υπαλληλίσκων της Τρόικας, που μας έχουν οδηγήσει στην τραγωδία που ζούμε.
Το θεωρώ σημαντικό γιατί αυτοί που πρέπει να αναλύσουν τα προβλήματα και να βρουν κοινά αποδεκτές λύσεις, είναι σήμερα, από την μια πλευρά η κυβέρνηση και από την άλλη οι θεσμικοί παράγοντες της ΕΕ. Εκεί οφείλεται και η καθυστέρηση.
Μέχρι τώρα ήταν εύκολο για τις κυβερνήσεις που πέρασαν να ψηφίζουν αβασάνιστα τα νομοσχέδια που τους ετοίμαζε η τρόικα και, παράλληλα να περνάνε και διατάξεις που βόλευαν την ντόπια ολιγαρχία και την ασυλία των υπουργών.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες, χωρίς όρεξη να ασχοληθούν με μια χώρα που αποτελεί στην ουσία μια παρανυχίδα στον οργανισμό της ΕΕ, άφηναν με την σειρά τους και αυτοί την Τρόικα να τους υποκαθιστά στον ρόλο τους.
Κυριάρχησαν τα νούμερα, και σαν άνθρωποι και σαν στόχοι.
Και φτάσαμε σε αυτό που πολύ εύστοχα είχε παρατηρήσει ο αείμνηστος Γεώργιος Παπανδρέου, σε άλλες εποχές «οι αριθμοί ευημερούν και οι άνθρωποι υποφέρουν».
Μόνο που σήμερα οι άνθρωποι υποφέρουν στον υπέρτατο βαθμό.
Η ευημερία των αριθμών στηρίζεται σε χιλιάδες αυτοκτονίες, σε χιλιάδες κλειστά μαγαζιά και επιχειρήσεις, σε εκατομμύρια ανέργους, σε δραματική πτώση των εισοδημάτων, σε ξενιτεμό της νεολαίας, σε διάλυση της κοινωνικής συνοχής και αποσύνθεση των δημόσιων υπηρεσιών και των θεσμών του κράτους.
Αυτός ο γενικός εκτροχιασμός είναι που πρέπει να σταματήσει άμεσα.
Αυτό που αντιμετωπίζει η χώρα μας σήμερα είναι ένα πολύπλοκο πρόβλημα με πολλές παραμέτρους που αν δεν αναλυθούν, δεν θα βρούμε ποτέ την λύση.
Πρέπει να ανασκουμπωθούμε και να καταγράψουμε ότι δημιουργεί στρεβλώσεις αγκυλώσεις, θρομβώσεις και εμφράγματα στην κοινωνία και την οικονομία.
Να αναλύσουμε το καθένα, να βρούμε τις αιτίες που τα δημιουργούν και να επιλέξουμε λύσεις. Μόνιμες λύσεις όχι μπαλώματα.
Τα μέτρα που θα παρθούν πρέπει να ξαναβάλουν την χώρα στις ράγες της ανάπτυξης και της ευημερίας χωρίς εξαρτήσεις.
Να επιστρέψει το κράτος στον ρόλο του που είναι η κάλυψη των κοινών αναγκών των πολιτών με τον καλλίτερο και οικονομικότερο τρόπο.
Αλλά οι Ευρωπαίοι θέλουν μέτρα άμεσης απόδοσης τέτοιας που θα τους επιτρέψει να σταματήσουν την αιμοδοσία προς την χώρα μας που την θεωρούν διαρροή κεφαλαίων χωρίς αποτέλεσμα και χωρίς να αναλύσουν με την σειρά τους τις ευθύνες τους από τις αποφάσεις που επέβαλλαν και τα κλειστά μάτια με τα οποία έβλεπαν τα τεκταινόμενα στην χώρα.
Ας τους δώσουμε λοιπόν νούμερα και κοστολογήσεις σε μέτρα κατά της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής και την αναμόρφωση του φορολογικού με την διαδικασία του επείγοντος, αρκεί να είναι μέρος ενός στρατηγικού σχεδιασμού που ταυτόχρονα θα αίρει τις ανισοκατανομές των βαρών στους πολίτες.
Αλλιώς είμαστε πάλι στο ράβε ξήλωνε.
