Στόχος: Η λαϊκή αποδοχή της κυβέρνησης Τσίπρα

του system failure

Το νέο «αφήγημα» από τα κυρίαρχα μίντια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, είναι ότι η Ελληνική κυβέρνηση συνασπισμού με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, έχει παραδοθεί πλήρως στις επιταγές των ευρωκρατών και της Γερμανικής ηγεσίας, πράγμα το οποίο είναι πολύ μακριά από την πραγματικότητα. Η προπαγάνδα είναι τόσο έντονη, που οι αξιωματούχοι της Ελληνικής κυβέρνησης δυσκολεύονται να διαψεύδουν κάθε φορά όλον αυτό τον βομβαρδισμό ψευδών ειδήσεων, διαστρεβλώσεων και ανακριβειών.

Ένα μόνο παράδειγμα, αποτελεί η ψευδής πληροφορία σύμφωνα με την οποία, ο Γιάννης Βαρουφάκης ήταν έτοιμος να αντικατασταθεί από τον Γιάννη Δραγασάκη στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές. Ορισμένα μίντια μετέδωσαν την είδηση υπονοώντας ότι αυτό έγινε μετά από απαίτηση των δανειστών, καθώς ο Δραγασάκης εμφανίζεται ως περισσότερο έμπειρος και μετριοπαθής. Ο Δραγασάκης βέβαια, το διέψευσε αμέσως.

Ο στόχος αυτής της ψευδούς ροής πληροφορίας ήταν διπλός. Ο πρώτος στόχος ήταν να δοθεί η εντύπωση ότι η Ελληνική κυβέρνηση υποχωρεί στις απαιτήσεις των δανειστών, όχι μόνο στο επίπεδο των όρων της συμφωνίας, αλλά και στο επίπεδο της επιλογής των διαπραγματευτών. Ο δεύτερος στόχος ήταν να διαρραγεί το συμπαγές μέτωπο μέσα στην Ελληνική κυβέρνηση, το οποίο ήδη δοκιμάζεται από την «γκρίνια» της Αριστερής πλατφόρμας.

Η Ελληνική κυβέρνηση, όχι μόνο κατάφερε να πετύχει μια 4μηνη περίοδο εκεχειρίας που θα της επιτρέψει να προετοιμαστεί καλύτερα για ένα ενδεχόμενο Grexit, αλλά το κατάφερε και με εντελώς διαφορετικούς όρους σε σχέση με αυτούς που είχαν τεθεί στο χρονοδιάγραμμα του Ελληνικού πειράματος.

Ας θυμηθούμε ότι, ορισμένες βασικές προϋποθέσεις του τελικού σταδίου του πειράματος, ήταν το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας σε μια επιχείρηση τύπου Treuhand , η περαιτέρω συρρίκνωση του κατώτατου μισθού στα 300 ευρώ  και η περαιτέρω συρρίκνωση των συντάξεων και του κοινωνικού κράτους. Το σύστημα εξαπέλυσε έναν πόλεμο προπαγάνδας προκειμένου να βοηθήσει την κυβέρνηση Σαμαρά να παραμείνει στην εξουσία, ενώ πρόσφατα ο Τσίπρας αποκάλυψε τον βρόμικο πόλεμο εναντίον της κυβέρνησής του, από τις συντηρητικές δυνάμεις της Ευρώπης, με τη συνδρομή Σαμαρά.

Το μεγαλύτερο επίτευγμα της λίστας Βαρουφάκη, είναι ότι περιέχει ένα ξεχωριστό τμήμα που αναφέρεται στην ανθρωπιστική κρίση, πράγμα που σημαίνει ότι, στην ουσία, οι δανειστές αποδέχτηκαν επισήμως ότι το προηγούμενο πρόγραμμα έχει αποτύχει. Η κυβέρνηση κινείται προς την κατεύθυνση νομοσχεδίων για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, την επαναλειτουργία της ΕΡΤ, ενώ γίνονται και κινήσεις προς την κατεύθυνση του λογιστικού ελέγχου του δημόσιου χρέους. Οι κινήσεις για ιδιωτικοποιήσεις σε νευραλγικούς τομείς, όπως το νερό και η ενέργεια, έχουν σταματήσει.

Με βάση το νέο «αφήγημα», το σύστημα προσπαθεί να περάσει προς τα έξω την εικόνα ότι η τρόικα επέστρεψε στην Ελλάδα, πράγμα το οποίο βρίσκεται μακριά από την πραγματικότητα. Η εικόνα των υπαλλήλων μεσαίας βαθμίδας, με το αλαζονικό ύφος, που υποδείκνυαν στους υπουργούς ποια νομοσχέδια πρέπει να περάσουν, έχει τελειώσει. Αλλά το κυριότερο είναι, ότι οι αξιωματούχοι της Ελληνικής κυβέρνησης γνωρίζουν πολύ καλά τι συμβαίνει και δεν πρόκειται να ανεχτούν μια ανάλογη κατάσταση. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι δηλώσεις Κοτζιά το 2011, ο οποίος είχε περιγράψει την τρόικα ως «μαγαζάκι» συγκεκριμένων συμφερόντων και επαληθεύτηκε τρία ολόκληρα χρόνια αργότερα και μάλιστα από στέλεχος της κυβέρνησης Σαμαρά: http://failedevolution.blogspot.gr/2014/03/blog-post_12.html

Μετά απ’όλα αυτά, τρία βασικά ερωτήματα απορρέουν από την όλη ιστορία. Πρώτον, γιατί οι δανειστές τελικά υποχώρησαν αρκετά στις Ελληνικές γραμμές; Δεύτερον, γιατί χρησιμοποιούν την δεδομένη χρονική στιγμή, τέτοιου είδους προπαγάνδα, σύμφωνα με την οποία η Ελληνική κυβέρνηση είναι αυτή που κυρίως υποχώρησε; Τρίτον, ποιοι είναι οι φορείς αυτής της προπαγάνδας;

Η απάντηση στο πρώτο ερώτημα θα πρέπει να αναζητηθεί κυρίως στον πολιτικό βραχίονα του κυρίαρχου συστήματος στις Βρυξέλλες. Το πιο προφανές συμπέρασμα, είναι ότι οι πολιτικοί έχουν απορρυθμίσει το σύστημα σε τέτοιο βαθμό, που στην πραγματικότητα δεν έχουν απολύτως καμία ιδέα του τι πρόκειται να συμβεί σε περίπτωση Ελληνικού «ατυχήματος». Τα περισσότερα σενάρια μια τελικής χρεοκοπίας εντός ευρωζώνης μοιάζουν καταστροφικά για τα σχέδιά τους, όπως και η περίπτωση ενός Grexit. Επομένως, η επιμονή σε μια άκαμπτη στάση, ιδιαίτερα απέναντι στον άγνωστο Χ που είναι η παρούσα κυβέρνηση Τσίπρα, θα ήταν ιδιαίτερα ριψοκίνδυνη.

Η απάντηση στο δεύτερο ερώτημα, είναι ότι προφανώς δεν θέλουν να δώσουν την εντύπωση στα υπόλοιπα μέλη της ευρωζώνης, που επίσης δοκιμάζονται από σκληρά μέτρα λιτότητας, ότι μπορεί να υποχωρήσουν κάτω από πιέσεις, σε περίπτωση που κάποιο μέλος επιλέξει να μην ακολουθήσει τις πολιτικές που επιβάλουν. Άρα, η μόνη επιλογή είναι να επιλέξουν ένα «αφήγημα» σύμφωνα με το οποίο η Ελληνική κυβέρνηση είναι αυτή που ουσιαστικά υποχωρεί. Ένα μέρος αυτής της «επιχείρησης» είναι και το επικοινωνιακό παιχνίδι που παίζεται κυρίως από την πλευρά των Γερμανών, οι οποίοι επιμένουν στον όρο «τρόικα», ειδικά όταν δίνουν συνεντεύξεις και κάνουν δηλώσεις στα κυρίαρχα μίντια.

Η απάντηση στο τρίτο ερώτημα, είναι ότι οι κύριοι φορείς αυτής της προπαγάνδας είναι φυσικά τα κυρίαρχα μίντια και οι ευρωκράτες, που ελέγχονται απόλυτα από τους τραπεζίτες και τα διάφορα λόμπι που «αλωνίζουν» στους διαδρόμους των Βρυξελλών. Κοντά σ’αυτούς, συνδράμουν και μερικοί «αναρχικοί» των αγορών, που έχουν προσαρμοστεί βολικά στη νεοφιλελεύθερη κυριαρχία και είναι άκρως εχθρικοί απέναντι στο κράτος και την προοπτική φορολόγησης διαφόρων χρηματιστηριακών συναλλαγών, προφανώς επειδή βγάζουν πολλά λεφτά.

Μια άλλη ομάδα ανθρώπων προς αυτή την κατεύθυνση, είναι αυτοί που στέκονται δογματικά απέναντι στην όποια κυβέρνηση, επειδή ενδεχομένως παραβλέπουν το γεγονός ότι η όποια νέα κυβέρνηση δεν είναι απαραίτητα συνυφασμένη με το εκάστοτε σύστημα εξουσίας. Το σύστημα εξουσίας μπορεί να πολεμήσει σθεναρά οποιαδήποτε κυβέρνηση απειλεί την κυριαρχία του. Υπάρχουν βέβαια και οι άνθρωποι που ανήκουν στην άκρα Αριστερά και υιοθετούν μια τέτοια αντίληψη, απλά επειδή δεν πιστεύουν σε κανενός είδους συμβιβασμό και εκλαμβάνουν κάθε διαπραγμάτευση ως υποχώρηση.

Άρα, ο τελικός σκοπός των πλουτοκρατών, είναι κατά κάποιο τρόπο να «υπνωτίσουν» την κυβέρνηση Τσίπρα και να την σύρουν σταδιακά και ομαλά προς τις δικές τους γραμμές, έτσι ώστε να μπορέσουν να ολοκληρώσουν το πείραμα χωρίς άλλες παρενέργειες. Χρησιμοποιούν όλα τα απαραίτητα εργαλεία, εκβιασμούς και όλων των ειδών τις τακτικές . Πρόκειται για μια επιχείρηση που το κυρίαρχο σύστημα ξεκίνησε πριν ακόμα ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση.

Ελπίζουν εντωμεταξύ, ότι τα ποσοστά αποδοχής της Ελληνικής κυβέρνησης θα μειώνονται συνεχώς, επειδή ακριβώς, η στήριξή της από τον λαό, είναι το κυριότερο όπλο της. Όσο η μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού λαού θα δείχνει ότι υποστηρίζει τους κυβερνητικούς χειρισμούς και επιλογές και όσο πλησιάζουμε προς τις Ισπανικές εθνικές εκλογές με τους Podemos να διατηρούν το προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις, η προπαγάνδα θα γίνεται όλο και πιο άγρια.

Από την άλλη, ο Τσίπρας θα πρέπει να εκμεταλλευτεί την 4μηνη εκεχειρία, χτίζοντας τις κατάλληλες συμμαχίες και προετοιμάζοντας όσο το δυνατόν καλύτερα τη χώρα για το ενδεχόμενο ενός Grexit. Ίσως τα πράγματα ξεκαθαρίσουν περισσότερο, μετά την επίσκεψη του στη Μόσχα τον Μάιο …