Ως λαός θεωρούμε τον εαυτό μας το άλας της γης. Και τους Βαλκάνιους γείτονές μας, αυτό που κατέληξε να σημαίνει η λέξη Βαλκάνιος: Απολίτιστος, λιγάκι κομπιναδόρος, πονηρούλης, παραδόπιστος κ.α.
Θέλω, λοιπόν, να καταθέσω τη δική μου εμπειρία από την επιστροφή ΦΠΑ, στη Ρουμανία:
Η εταιρία που διοικώ, λειτουργεί κυρίως ως Master Franchisor, με την έννοια ότι επιλέγω κατάλληλους συνεργάτες στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων,των πρώην Σοβιετικών Δημοκρατιών και στις Ελλάδα, Κύπρο, και στη συνέχεια τους επιτρέπω να χρησιμοποιούν τα διεθνή σήματα του Ομίλου της DDB (DDB, Tribal, Rapp) έναντι ετήσιας αμοιβής. Επίσης, φροντίζω για τη συνεχή εκπαίδευση των συνεργατών, ελέγχω την απόδοση τους και όταν χρειασθεί τους αντικαθιστώ.
Μέχρι τα τέλη του 2013 αυτή η παροχή υπηρεσιών γινόταν από μια Ρουμανική εταιρεία, η οποία τιμολογούσε αμοιβές σε 22 συνολικά χώρες. Επειδή το τιμολόγιο υπηρεσιών προς τρίτες χώρες δεν επιβαρύνεται με ΦΠΑ, όπως άλλωστε συμβαίνει με όλες τις εξαγωγικές εταιρείες, ενώ τα έξοδα λειτουργίας που γίνονταν στη Ρουμανία εμπεριείχαν όλα ΦΠΑ 24%, στα τέλη του 2013 έφθασε το Ρουμανικό Κράτος να μας χρωστάει 70.000 ευρώ περίπου. Τον Μάρτιο του 2014 κάναμε αίτημα επιστροφής. Πράγματι, αρχές Ιουλίου, εγκαταστάθηκαν στα γραφεία μας δυο ελέγκτριες της ANAF, δηλαδή του αρμόδιου τμήματος του υπουργείου Οικονομικών οι οποίες έλεγξαν όλα τα τιμολόγια εξόδων που εμπεριείχαν ΦΠΑ.
Βεβαιώθηκαν ότι υπήρχαν υπογεγραμμένες συμβάσεις για όλα τα έξοδα. Η Ρουμανία είναι το «βασίλειο» των συμβάσεων (ακόμα και για τους ψύκτες νερού στο γραφείο υπέγραψα σύμβαση 8 σελίδων), και στη συνέχεια έλεγξαν ότι όντως υπήρχαν οι εταιρείες στις οποίες τιμολογούσαμε αμοιβές, ζητώντας ιδρυτικά έγγραφα από τα οικεία Επιμελητήρια.
Μου έκανε εντύπωση ότι στάθηκαν στα εταιρικά αυτοκίνητα, των οποίων το έξοδο leasing περνά 100% στα έξοδα, άρα και το ΦΠΑ που φέρουν τα σχετικά τιμολόγια. Επειδή από αβλεψία δεν είχαμε περάσει τα έξοδα κίνησης, άρα και το ΦΠΑ βενζίνης και συντήρησης, μας ανάγκασαν να υποβάλλουμε ατέλειωτες φόρμες με τα ημερήσια δρομολόγια ώστε να αποδεικνύεται ότι όντως χρησιμοποιούνταν τα αυτοκίνητα για εταιρικούς σκοπούς. Διότι το να μην χρεώνουμε στα έξοδα τη βενζίνη μπορεί να σήμαινε ότι τα αυτοκίνητα υπήρχαν για προσωπική και όχι εταιρική χρήση.
Όταν ο έλεγχος τελείωσε τον υπέβαλαν στον προϊστάμενό τους και αφού εξασφάλισαν τη συναίνεση του, μας απέστειλαν σχετικό πιστοποιητικό στις 28/7/14. Στις 18/8/14, η επιστροφή ΦΠΑ ύψους περίπου 70.000 ευρώ ήταν πιστωμένη στον εταιρικό μας λογαριασμό.
Έχοντας βιώσει ανάλογη περίπτωση διεκδίκησης επιστροφής ΦΠΑ στην Ελλάδα, τον όποιον φυσικά και δεν μας επέστρεψαν ενώ τον διεκδικούμε από το 2013, δεν ξέρω τι να πρωτοθαυμάσω σε ό,τι αφορά τη ρουμανική εμπειρία: Τον επαγγελματισμό τους; Τον έλεγχο που έγινε επί της ουσίας; Την παραμικρή νύξη για πρόθεση άνομης συναλλαγής;
Ειλικρινά θλίβομαι όταν αντιλαμβάνομαι ότι οι βόρειοι γείτονες μας, που ουσιαστικά ξανά δημιούργησαν το κράτος τους στις αρχές του 1990 (στη Ρουμανία ο Τσαουσέσκου εκδιώχθηκε τον Δεκέμβριο του 1989), λειτουργούν με κανόνες όπου επικρατεί η κοινή λογική, το Κράτος Δικαίου και η Δημοκρατία.
Ενώ εμείς, που θεωρούμε τη Δημοκρατία πνευματικό μας δημιούργημα, επιτρέπουμε στο Κράτος να διώκει ποινικά τον επιχειρηματία που θα καθυστερήσει την απόδοση ΦΠΑ 3 μήνες αλλά αφήνουμε ανέγγιχτο ποινικά τον δημόσιο υπάλληλο που καθυστερεί την επιστροφή ΦΠΑ κατά μέσο όρο 300 ημέρες (10 μήνες), όπως διάβασα πρόσφατα.
Δεν ξέρω εάν κάποτε η Ελλάδα θα γίνει σαν τη Ρουμανία στο θέμα του ΦΠΑ. Το σίγουρο είναι ότι όλοι οι Ρουμάνοι αλλά και όλοι οι Βαλκάνιοι θέλουν να γίνουν Ελλάδα. Είμαστε ο λαός που του κλήρωσε το καλύτερο οικόπεδο της γης. Και αντί να το αξιοποιήσουμε, να μαζέψουμε όλα τα χρήματα του Πλανήτη και με αυτά να στήσουμε Κράτος Δικαίου, ασελγούμε καθημερινά πάνω στο οικόπεδο που λέγεται Ελλάδα…
Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά….
