Αν οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν ότι θα παραμείνουν στην εξουσία για πάρα πολλά χρόνια, τότε δεν τους αφορούν τα πιο κάτω. Αν όμως περνάει από το μυαλό τους η υποψία ότι μπορεί και να καταρρεύσουν ανά πάσα στιγμή, τότε καλό θα ήταν να τα λάβουν υπόψη τους, διαφορετικά θα το μετανιώσουν αλλά θα είναι αργά.
Καλώς ή κακώς, η κυβέρνηση κέρδισε από τους δανειστές τέσσερις μήνες προθεσμίαπαραμονής στην εξουσία. Μετά και αφού προηγουμένως θα αξιολογηθεί από τους δανειστές, για το εάν υλοποίησε τους όρους του παραταθέντος μνημονίου, θα οδηγηθεί στην υπογραφή του τρίτου μνημονίου.
Σε αυτούς τους τέσσερις μήνες δεν μπορεί να κάνει μεταρρυθμίσεις που έχουν δημοσιονομικό κόστος, χωρίς την άδεια των δανειστών, μπορεί όμως άνετα να κάνει όσες μεταρρυθμίσεις θέλει χωρίς δημοσιονομικό κόστος. Μεταρρυθμίσεις τέτοιες που μπορούν να αλλάξουν τα πάντα.
Όπως είπαμε και πιο πάνω, αν ο ΣΥΡΙΖΑ καταληφθεί από νεοπασοκική έπαρση παραμονής στην εξουσία για πάρα πολλά χρόνια, προφανώς και δεν θα πειράξει καθόλου το έτοιμο υπερσυγκεντρωτικό πολιτικό σύστημα που εξασφαλίζει τη νομή της εξουσίας σε μια μικρή ηγετική ομάδα και στα συμφέροντα που ελέγχουν αυτή την ομάδα. Αν όμως δει αλλιώς τα πράγματα, μπορεί να αλλάξει τα πάντα, μεταφέροντας μεγάλο μέρος της πολιτικής εξουσίας στα χέρια του λαού. Να καταστήσει δηλαδή το λαό συμμέτοχο στη λήψη των αποφάσεων.
Έτσι, όταν σε τέσσερις μήνες επανέλθουν οι δανειστές για το νέο μνημόνιο, θα βρεθούν μπροστά σε ένα ολόκληρο λαϊκό μπλοκ και όχι μόνο στον κ. Βαρουφάκη και στον κ. Τσίπρα, οι οποίοι δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος ενός κλεισίματος τραπεζών από τον κάθε Σόϊμπλε.
Υπάρχει μια σειρά μεταρρυθμίσεων που μπορούν να ανοίξουν το πολιτικό σύστημα και να μεταφέρουν μέρος της πολιτικής εξουσίας στο λαό.
Κατ’ αρχήν η απλή αναλογική, είναι μια μεταρρύθμιση που γίνεται με έναν απλό νόμο.
Ναι, με την ψήφιση της απλής αναλογικής, είναι βέβαιο πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποχαιρετίσει οριστικά την πιθανότητα αυτοδυναμίας, αλλά την ίδια στιγμή θα αυξήσει τη συμμετοχή σε μια κυβέρνηση περισσότερων λαϊκών αποχρώσεων και αντίστοιχης δύναμης.
Μια άλλη μεταρρύθμιση είναι η έκδοση του ΠΔ του άρθρου 216 του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων, το οποίο προβλέπει τα τοπικά δημοψηφίσματα. Αντιλαμβανόμαστε προφανώς όλοι ποια τεράστια σημασία έχει για την εκποίηση του δημοσίου πλούτου η δυνατότητα των ίδιων των πολιτών των τοπικών κοινοτήτων να αποφασίζουν για τέτοια θέματα. Δηλαδή αυτό που έγινε ανεπίσημα για το νερό στη Θεσσαλονίκη, να μπορεί να γίνεται θεσμικά, επίσημα και δεσμευτικά.
Η κυβέρνηση μπορεί ακόμα να θεσμοθετήσει, κατά παραχώρηση συνταγματικών αρμοδιοτήτων της, τη δυνατότητα προκήρυξης γενικών δημοψηφισμάτων με πρωτοβουλία των πολιτών, ακόμα και χωρίς αναθεώρηση του Συντάγματος. Αν αυτό ισχύσει, οι δανειστές θα σκεφτούν πολλές φορές να προκαλέσουν ευθέως τον ίδιο τον ελληνικό λαό.
Τέλος, θα πρέπει η κυβέρνηση να θέσει άμεσα σε κίνηση τις διαδικασίες αναθεώρησης του Συντάγματος, η οποία αναθεώρηση θα μεταφέρει πλέον και συνταγματικά μεγάλο μέρος της εξουσίας στο λαό. Για να μην πούμε ότι θα πρέπει να προχωρήσει σε αυτό που προτείνει ο υπουργός κ. Κατρούγκαλος, δηλαδή σε δημιουργία νέου Συντάγματος απευθείας από τον ίδιο το λαό.
Όλες αυτές οι μεταρρυθμίσεις δεν κοστίζουν ούτε ένα ευρώ, αλλά αλλάζουν τον κόσμο. Αλλάζουν συθέμελα το πολιτικό σύστημα, ώστε με την αποκέντρωση της εξουσίας που επιφέρουν, αφενός στερούν από την εγχώρια οικονομική ολιγαρχία τη δυνατότητα ελέγχου πάνω στο πολιτικό σύστημα, αφετέρου θα αναγκάσουν τους δανειστές να σκεφτούν για το εάν θα προκαλέσουν ολόκληρο το λαό.
